Ég var að spá í hvort ég væri einn um það að...
Þegar ég er að keyra sem er ekki það oft og einhver er með mér í bílnum og við erum að tala mikið saman eða þá að ég er að segja frá einhverju og svo púff...maður er allt í einu kominn á leiðarenda.
Það er ekkert slæmt að þetta líði hratt en það sem verra er þá man ég næstum ekkert eftir ferðinni og hvernig ég kom okkur þangað.
Þá er ég ekki að meina að ég sé alveg tómur og muni alls ekkert heldur svona líður þetta hjá án þess að ég taki eftir neinu. Ég bara keyri án þess að hugsa!
Oft þá hugsa ég eftirá...sjit djöfull var ég heppinn að lenda ekki í neinu.
Um daginn sótti ég m & p á flugvöllinn og í bakaleiðinni þá voru þau að segja mér frá ferðinni og ég að segja þeim hvað gerðist í Róm og allt í einu vorum við komin heim! 45 mín. horfnar!
Kannski er bara fínt að ég sé á strætó.